Menos dun 1 esperado mes, Sandra

¡¡¡ Only one month my swedish sister, it will be awesome !!!

Recordos que nunca xamais se esquecerán

Cando te das conta de que volviches ó mundo real, ó teu mundo, que xa levas casi 3 semanas en Lugo... Todo fai recordar o que en parte deixaches atrás, que é imposible non acordarte da túa irmá sueca, dos teus pais, do teu irmán, dos avós, da casa de campo, do instituto, dos profesores, dos compañeiros de clase, e de todos os xeniais amigos que alí fixeches, das persoas especiais, daquelas que fixeron que eses 3 meses foran s mellores ata agora, os irremplazables, todo isto fai que recorde a Täby, Sweden como o lugar idóneo para vivir parte da tua vida, pasra sentir e experimentar sentimentos e accións que aquí nunca poderías; é estupendo recordar algo pasado, algo que sabes que nunca volveras a vivir de esta maneira, con alegría, con ledicia, e sen ponerse triste ou a chorar (ainda que sempre che entre morriña) porque así eres capaz de ver todas as cousas boas que viviches, e das que aínda che quedan por vivir.

Cada día que pasa busco novas cousas para acordarme de todo o vivido, ulo aquela roupa que ainda non se lavou aquí e que ule a Suecia, a miña casa, a miña familia... ; como o chocolate que me trouxen de alí, e fai que sinta ese sabor tan doce e agradable, encendo unha vela todas as noites para poder recordar parte do día a día sueco con luz e esperanza, miro o peluche que Sandra me regalou, e penso que en menos de un mes poderei tela aquí conmigo para poder vivir moitas cousas máis xuntas, falolle a todo o mundo o que estaría a facer en Suecia no mesmo intre, poño a música de Sandra, intento falar inglés cos meus pequenos irmáns españois, xa que a eles tamén lles gusta recordalo, fago tantas cousas, que moitas veces parecen insignificantes pero que amin me enchen tanto... gústame! Gustame recordar todo, porque así sei que nunca xamais serei capaz de esquecelo.


Tamén gardo moitas das cousas suecas, os libros, as entradas , os planos, as mochilas, o primeiro envoltorio de Daim, os tickets, as entradas... nunha caixa, como pequenas experiencias; así cada vez que a vexo alégrome e sintome ben conmigo mesma.

¡ NUNCA XAMAIS O ESQUECEREI !

Flytta på dej

Skinny Love

Cancións que recordan ó paraíso.

Tack

Que despois de uns días aquí, síntome cambiada diferente, pero penso que me sinto mellor conmigo mesma, síntome máis "maior", capaz de facer mais cousas, con ganas de todo, de facer máis cousas na casa, de axudar máis, de comerme o mundo e non deixar nin un so anaco.
Estar 3 meses fora abriume moito os ollos, ahora teño ganas de vivir todo, de sorir cada día, de aproveitar cada dia como se foso o ultimo, de aproveitar as oportunidades e non escaparte delas por medo ... alguns chámano madurar, eu non sei se madurei ou non, pero estes 3 meses foron a miña mellor esperiencia en todo o que levo de vida, a verdade e que nunca xamáis o vou esquecer.

Gracias a todos os que fixeron posible que pudiese vivir eses 3 meses fora da casa, e así poder descubrir ese maravilloso mundo.

Moitas veces so necesitas ver 5 sorrisos

* Que a verdade e que non tivo que pasar moito tempo para que se convertisen en parte da miña vida, dos meus recordos, das miñas lagrimas , dos meus sorrisos, dos meus enfados, das miñas tonterias, dos meus bos días e das miñas boas noites, a verdade non tivo que pasar moito tempo para que se convertisen nos meus irmáns, si , non son de eses irmáns de sangue nin nada polo estilo, pero son irmáns de todo o bo, de todas as experiencias vividas durante 3 meses, que ainda que non o pareza foron, son e serán moito para min.
 Sempre necesitas algo ou alguén que che recorde o teu, que che recorde o bo tempo, o sol, o olor galego, as palabras bonitas que temos, as expresións, a dar bicos de despedida, a berrar, a facerse notar, o teu idioma, o teu fogar, algo que che recorde a todo aquello que aqui non tes, e eles soupéronmo dar a perfección.

Moitisimas gracias por todo, de verdade, tack tack.

A unha semana de voltar...

Que a unha semana de voltar a casa doume conta de tantas cousas... Tantas cousas que nunca xamais poderei volver a vivir, e si da bastante pena pensar esto, demasiada, máis do que calquera pode imaximar. Vivir durante 2 meses e 3 semanas cunha nova familia, novas maneiras de facer as cousas abreche moito os ollos, descubres miles de cousas, superas medos, lanzaste o novo, o temible mundo que nos rodea, e está tan ben supererarte nestes aspectos..que quen puidese quedarse máis para seguir descubrindo cousas...
Pensas e pensas cada un dos dias vividos, das novas cousas feitas, das oportunidades vividas, e das oportunidades que deixaches de lado, por medo, ou inseguridade, e que agora tes tantas ganas de facelas realidade nunha semana que parece que o tempo se queda corto, e a verdade é que si que se queda moi moi corto, son solo 7 dias... para poder disfrutar destas terras, desta xente, destes sentimentos, desta familia, dos compañeiros do instituto, das festas, da musica, de todo. 

Dame tantisima pena marchar...de feito non quero facelo, quedaríame aqui máis tempo, con todo o que aqui teño, con todo o que aqui fixen, pero hai que volver a realidade e a rutina, e deixar de soñar que esto era infinito, porque estase rematando, por moi mal que me sinta. Así que o unico que queda facer nesta semana e disfrutar o máximo, como nunca antes disfrutaras nada, porque esta oportunidade nunca máis a volveras ter, ainda que espero voltar por aqui, e seguir coa miña pequena e xenial vida sueca.

Gå mot rött

Pequena pero que moi grande visita

   

A veces ver os teus alegra moito.

RMK

Non será a mellor canción do mundo, pero a Sandra encantalle, e eso fai que me acorde dela e do día que fomos a velos cantar.

7 Horas máis o Norte

Non saber nin como empezar a contar todo, e probablemente sexa porque teño moitisimas cousas que dicir que dar a coñecer e non sei nin por onde empezar, non sei como dicir cada unha das cousas que fixen nestes 5dias, cada un dos sentimentos que pasaron polo meu corpo, cada una das sorrisas, cada una das alegrias, cada un dos asombros, cada una das caras de emocion... A verdade e que nestas mini-holidays esta pequena familia fixo que foran inolvidables, fixeron que estuviera contenta cada un dos dias, cada un dos minutos e segundos que estiven en Åsen, Norrland con eles.

Ensinaronme cousas que xa sabia pero ensinaronme moitas outras que eran descoñecidas para min.

Ensinaronme que ainda que te levantes con -8grados e faga moitisimo frio non te podes quedar na casa, porque enton estariaste perdendo moitas das cousas tan preciosas que hay fora, que a paisaxe e increíble, preciosa e inigualable a calquera outra, que cada un dos piñeiros son diferentes e xuntos fan que poidas ver un bosque inmenso e alucinante, que podes distinguir cores desde branco,violeta, verde, negro,marron... Que os lagos se empezar a xear xa nestas datas e antes de que poidas andar sobre eles primeiro empezan a botar como fume, é a sinal de que se estan conxeados e que nuns dias seran como pistas de xeo nas que podes patinar, pescar ou simplemente disfrutar deles. Tamén que as 4:05 do dia e de noite, pero ainda asi segue habendo xente nas nevadas ruas, que mentras camiñas ou vas no coche podes ver iluminadas cada unha das casas polas velas que encenden.

Que a neve pode chegar a cansar, de eso estou segura, pero e que da tanto xogo... Canta mais neve mellores son as pistas de esquiar, canta mais neve antes poderas disfrutar de ir en trineo con huskies, brancos, negros e preciosos huskies, que estarn dispostos a levante onde queiras, que che tiraran das borlas dos puchos, que te empurraran hasta que os abraces, e que che lamberan a cara todo o que poidan.

Que con mais neve podes facer os bonecos de neve mais grandes e graciosos que nunca antes viras, ou sillons incluindo espazo para deixar una cervexa, pero o mellor e sair da casa en pixama coa tua irmá correr lonxe e tirarte na neve e facer o anxelote mais bonito, rirte ata mais non poder e pasar os mellores momentos coma estes coa estupenda familia sueca que teño.

Pero non todo é fora, neve, paisaxe... En canto entras nas enormes casas de madeira vermella podes sentir una calor que che percorre o corpo de arriba a abaixo, sentarte na cociña e empezar a xogar as cartas, a falar e disfrutar cada instante, a cociñar ; dende un rico salmón con patacas ata carne de reno, pero o mellor ven despois de todo esto, é o momento no que todos nos sentamos no sofa a ver a tele, comer patatas e palomitas.. E despois o momento de meterte na cama acompañada dun nordico e unha almofada de plumas para manter  a tua calor toda a noite. Pero non so existe a tua casa , ainda que os veciños esten lonxe sempre poden aparecer, e sempre sempre hay un momento para tomar un cafe e falar, ainda que pasaran 10 anos dende a ultima vez que os viras.. Asi funciona todo esto, amigos que che deixan a casa, que te invitan a tomar un café, outros que simplremente aparecen para facerche o comenzo da noite mais ameno, outros que te invitan a sua casa a cear e estar todo o tempo que queiras con eles e con todo o seu.

A que soa ben todo esto? Soa xenial, é xenial.

Desearia que todo o mundo puidese estar no meu sitio ainda que so fora por unhas horas e poder demostrar todo o que estou dicindo... 

                                      

Grandes persoas, gran familia

Cecilia: Sorrinte, extrovertida aínda que algo tímida ó principio, alegre, cariñosa, boa cociñeira, doce, incrible, ollos azuis, media melena, é a nai da miña estupenda familia sueca.

Johan: Alegre, sorrinte, extrovertido, bromista, grande, con bigote, cariñoso, abrazos, chistes, sustos, moreno, espontáneo, marchoso, gracioso, é o padrastro da miña estupenda familia sueca.

Oscar: Calado, tímido, moi alto, rubio con rizos, ollos azuis, delgado, amante da fotografía, en busca de traballo, informático en proceso, a música como un mundo, non lle entusiasma o inglés, é o irmán da miña estupenda familia sueca.

Sandra: Loira, ollos azuis, xenial, riquiña, sorrinte, tola, encantadora, calada ó principio, amable, incrible, podo confiar nela, baixa, scout, alegre, amante da música, encántanlle as festas, charlas interminables, burradas aínda máis grandes có seu corazón, a miña irmá, o que maís quero aquí, o que máis vou botar de menos cando volva a Lugo, é a irma/filla da miña estupenda familia sueca.

Pequenas reflexions do día a día

Suecia, Stockholm, Täby, a falta de un mes de poñer rumbo a España e volver a ver todo o que alí che espera quería agradecer todo, todo o que teñí aquí, que a verdade non o cambiaría por nada do mundo.
2 meses nestas fermosas terras deron para moito, moito máis do que eu tiña en mente, moitas alegrías en momentos non especialmente bos, moitos sonrisos, moitas bromas, moito cariño, moita confianza, moitas cousas novas, moitas experiencias...
Vivo en Täby, xusto na cidade onde está o instituto, onde é o punto de encontro, polo que non teño que madrugar tanto como Alba para coller un bus 50min antes ,, ou coller o tren como Susana e Nel, nin a bici como Samuel,nin ir 10 min en bus como fai Alberte... si, probar todo eso estaría ben, cambiar  a túa rutina lucense de ir ó instituto de diferente maneira, pero a verdade é que me encanta, espertar polas mañas e almorzar un cafe quentiño con tostadas relaxadamente, vendo os xardíns que hai diante do apartamento no que vivo.
 Tampouco vivo na mítica casa sueca, de madeira e con xardinciño como moitos dos meus compañeiros, pero a verdad é que non me importa en absoluto, por que sei que se non chegase a estar onde estou, non coñecería a Cecilia, Johan, Oscar, Felicia e a miña querida irmá sueca, Sandra, a mellor de todas, que non poderiamos rir e rir na habitacion, nin contarnos os nosos problemas, os rapaces que nos parecen monos, as nosas preocupacións, nin todas esas cousas que ás veces necesitamos contar, e que só nos sae con ese tipo de persoas que tes confianza, e Sandra é unha delas, a verdade e que non me imaxinaría estar en Suecia sen Sandra, de feito non creo que me gustara tanto.
Cada un dos compoñentes da miña familia sueca representan á perfección un fogar, uns máis alegres que outros, un máis altos  e delgados, uns máis faladores, e outros máis calados, pero todos, cada un deles tanto xuntos como separados son xeniais, fan que me sinta agusto, como na miña casa, e iso é unha das mellores cousas do mundo, sentirse agusto en cada momento e en calquera lugar.

Mais de un mes vendo amenceres suecos

Que levamos xa 34 dias... como pasa o tempo, amodo, moi amodo sen que apenas nos deamos conta das cousas; sen decatarnos de que xa temos unha "nova familia", uns novos compañeiros de clase, uns novos amigos, un novo instituto, novos horarios completamente distintos os de Lugo, uns novos hábitos, novos profesores, novas aficcions, novas maneiras de pensar, novos gustos, novos sentimentos, pero sobretodo nova maneira de gastar o tempo e ganas por vivir o máximo cada una das oportunidades que esta terra nos ofrece.

Parece impensable que en pouco mais de un mes, vivamos aqui como dende hay anos, que nos cambiase a forma de pensar, a meneira de poder facer case todo sos, independencia casi absoluta. Como fomos capaces de vivir e compartir todo o noso, con persoas totalmente descoñecidas, a aprender a confiar e a vivir momentos inolvidables, a dar a volta cando non atopas o camiño correcto, tanto na rúa ,como no metro ,como no bus, peor sobretodo no teu interior, saber decidir que debes facer e o que tes que facer sen que ninguen cho diga e insista.A saber recoñecer os teus erros e comerte o orgullo e rectificando, e unha das cousas mais agradables e maduras que poderia conseguir. A repetir as veces que faga falta algo para que che entendan, a soltar pequenas palabras en galego ou español e rirte coa persoa que esta escoitando, a ir soa pola rúa sexan as 8 da maña como as 10 e media da noite... cousas que nunca pensamos que faríamos en moito tempo estanse convertindo no noso día a día.

Que si que a veces faltanos algo, faltan moitas das nosas cousas, falta a tua familia, os bos dias e boas noites da tua nai, do teu pai e da tua irmá, os teus amigos, a suas caras , os seus abrazos e os seus bicos, o poder chamalos a calquera hora do dia,poder durmir na tua cama, abrazada do teu peluche, de quedar con todos os teus amigos, de poder ir adestrar, de poder falar co mellor entrenador do mundo, de soltarllo todo, de que el che de a sua opinion, de que che faga riri, e cansarte... moitas cousas votamos de menos, e so nos damos conta do que queremos cando en realidade o perdemos.

Jueves 23 STOCKHOLM

Hoy ha sido un día diferente a los demás, en muchos aspectos, pero lo mas importante es que supimos movernos por un gran lugar, movernos por la gran capital, solos, 6 estudiantes españoles.
Por la mañana hemos tenido el "duro" instituto, pero en cuanto pudimos marcharnos, nos fuimos! Decidimos ir a Estocolmo todos juntos y solos, creo que es un gran paso, por que es una ciudad enorme, hay varias lineas de metro, y varias estaciones, pero supimos llegar a nuestro destino.
Fue un dia de caminar, y ver cosas nuevas, Samuel ejerció de guia porque ya había estado en Estocolmo el pasado año, comimos postres típicos, aunque no falto el mítico Mcdonald's.
No ha sido de los mejores dias, por que siempre hay momentos tristes y malos, pero no ha estado mal, repetiremos la visita a Estocolmo varias veces así que se puede superar.

The Voice

SUSANA: Ayer posiblemente haya sido una de las noches mas inolvidables de mi vida,Fuimos a un festival "The voice" donde DJ's como Nause o John de Sohn hicieron que nos dolieran las piernas de saltar y la voz de gritar. Tambien comenzamos a soltarnos con los Suecos, y una vez mas la música hizo que pasaramos un buen rato, despues de una barbacoa en Mi casa cojimos el tren y acudimos al festival, al principio nos perdimos un poco, pero despues empezamos a hacer circulos y a bailar, a disfrutar del que yo creo que fue el mejor festival de mi vida, tambien nos sirvió para darnos cuenta de que a la hora de disfrutar de la musica somos iguales, aqui, en España o en Estados Unidos. Esto me esta empezando a gustar mucho, pero mucho, mañana empieza la rutina de las clases, espero que todo vaya a ir bien, demomento todos los mitos de que los suecos eran super independientes, que iban a pasar de nosotros, que no les gustaba la fiesta, que a las 8 estaba todo el mundo en su casa, es mentira, nos tratan a todos como a reyes. 

Susana tiene mucha razón, quizas este dia ha podido ser el mas inolvidable de toda mi vida, tanto por cosas buenas como por malas, pero siempre tenemos que quedarnos con lo bueno, no mirar atras, y si lo hacemos que sea para sonreir y sentirnos bien.
Hemos estado en un gran festival, con buena musica , gente conocida, y gente no tan conocida, hemos podido hablar mas con nuestros compañeros suecos, que es genial, y pasar un rato los 6 juntos, y creo que lo hemos disfrutado al máximo, (como para no hacerlo, con semejante oportunidad) Suecia, poco a poco se esta convirtiendo en algo muy importante para mi, espero que todo siga siendo genial aqui.

1 día en Suecia

Hoy comenzamos una nueva experiencia, en un pais desconocido hasta entonces, pero que espero que poco a poco forme parte de mi vida normal.

Ha sido un dia movidito, con madrugones y escalas incluidas  (Lugo-A Coruña-Barcelona-Estocolmo-Täby) , hata llegar a nuestro destino final. Hemos pasado unas cuantas horas en avión, por lo que nos dio tiempo a hablar, sacar alguna que otra foto y echar una cabezadita.
El paisaje sueco es impresionante, sus vistas desde el avión eran grandes lagos y altos pinos verdes, que en parte ayudaron a recordar a la verde Galicia, que ya quedaba muy lejos... Pero al llegar a tierra fue un momento muy especial, ya que tenia a Sandra, mi compañera sueca esperándome con Cecilia (su madre) para pasar unos 3 meses inolvidables!
La manera de saludar a los suecos es un tanto peculiar, ya que no se dan uno o dos besos en la mejilla para saludar, sino que dan la mano o abrazan...
Un momento importante en el día de hoy es la llegada a casa, encontrarte con tu futura familia adoptiva, con tu nueva cama, con una nueva comida, unos nuevos horarios, unas costumbres diferentes, telefono nuevo nuevo, nueva manera de comunicarse, y todo un idioma por aprender y una cultura de la que aprender !
Lo mas importante y gratificante para mi , es estas horas fuera de casa es poder comunicarme y entenderme con gente que nunca antes había visto, así que es un buen principio :)

Solo queda 1 día

Solo queda 1 dia y un par de horas para adentrarnos en una nueva experiencia, pasar 3 meses en Täby, una ciudad de Suecia.

Será seguramente una de las mejores experiencias de mi vida, ya que dejare atras a mi familia, a mis amigos, mi ciudad, mis costumbres... Pero podré aprender muchas otras, nuevos amigos, convivir con una familia nueva, integrarme en una sociedad muy distinta  la mia, aprender nuevas lenguas, como sueco, italiano, francés, ingles...
Lo bueno de este viaje es ir con 5 compañeros de instituto, que a la vez son grandes amigos, serán un gran apollo en los momentos mas difíciles y complicados, pero tambien serán una gran alegria poder disfrutar todos juntos de este estupendo viaje.